━ special ▪ Soul x Ju ▪ติดน้อง

"ทำหน้าอะไรของหนู.." เสียงโซลเอ่ยขึ้นทันทีที่เห็นคนน้องเดินออกมาจากห้องนอนด้วยสีหน้าแปลกๆ

เจ้าตัวผงะไปเล็กน้อย น้องส่ายหน้ากับคำถามเมื่อครู่ก่อนจะเดินเข้ามาจัดการกับวัตถุดิบที่ทำค้างไว้ก่อนหน้านี้ แอบตกใจนิดหน่อยไม่รู้ว่าพี่เขาเดินมานั่งรอที่เคาน์เตอร์ครัวที่บ่อยครั้งมักจะใช้เป็นที่กินข้าวแทนโต๊ะอาหารตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ยังนอนซมอยู่บนโซฟาแท้ๆ

"โซลหิวแล้วหรอ" เอ่ยถามขึ้นขณะที่สายตาก็แอบจับสังเกตคนที่กำลังนั่งอ่านหนังสือไปด้วย

นี่เขาไม่ได้อยากจะจับผิดอะไรหรอกนะ

แต่เฮียแจ็คอ่ะ..

เพราะเฮียแจ็คคนเดียวเลยที่ทำเขาเริ่มเขว้ไปหมด


"หิวแล้วครับ"

"อะ..อ่อ งั้นรอแปปนะ" เลิ่กลั่กไปนิดหน่อยเมื่อถูกพี่เขาเงยหน้าขึ้นมาตอนที่กำลังมองอีกฝ่ายอย่างจับผิดอยู่

"เป็นอะไรของหนู" คนพี่ว่า "มองพี่แบบนั้นทำไม?"

"เปล่าๆๆ เราก็แค่..แค่มองเฉยๆอ่า" เจ้าจูยิ้มแห้งๆให้พี่เขาก่อนจะหันกลับมาใส่เครื่องปรุงและส่วนประกอบต่างๆลงไปในหม้อ พร้อมกับปากที่ยังคงเอ่ยบ่นขมุบขมิบถึงพี่ชายคนสนิทที่ไม่รู้ว่าตอนนี้หัวเราะจนสำลักน้ำลายตัวเองไปแล้วรึยัง

แล้วเขาจะกล้าถามได้ยังไงว่าพี่โซลทำแบบนั้นจริงๆหรอ

มันตลกนะ หากจู่ๆเขาจะไปถามคนแสนดุอย่างพี่โซลว่าได้ใช้ไดร์เป่าหัวตัวเอง เพื่อหลอกเขาว่าไม่สบายจริงรึเปล่า แบบนั้นเขาไม่กล้าถามหรอก

ใจจริงก็ไม่ได้คิดว่าพี่เขาจะทำแบบนั้น แต่พอเจอเฮียแจ็คเริ่มพูดปั่นมันก็ทำเอาเขาเริ่มไม่มั่นใจขึ้นมาแล้ว


ก็ทุกอย่างมันดูเข้าเค้าอยู่อ่ะ.. TT


"เอ่อ..พี่โซล"


"หื้ม"


"พี่ได้อาบน้ำสระผมรึเปล่า"


"ถามทำไม" เฉไฉแบบนี้อย่าบอกนะ..


"ก็แบบ เราอยากรู้อ่าโซลไม่สบายอยู่นี่"


"อาบแล้ว มาหอมไหมล่ะ" เอ่ยมองยิ้มๆ


"แล้วๆ ได้สระผมด้วยมั้ย พี่ได้ใช้ไดร์รึเปล่า"


"เป็นอะไรของหนู แปลกๆนะ.." นั่นเฉไฉอีกแล้ว!


"อ่า เปล่าครับ.."


โซลละสายตาจากหนังสือ เขาขมวดคิ้วมองคนที่กำลังทำอาหารให้ทานด้วยท่าทีแปลกๆ ไม่รู้ว่าน้องเป็นอะไรทั้งๆที่ตอนมาถึงก็ดูปกติดีแท้ๆ แต่ตอนนี้เจ้าตัวเอาแต่คอยมองมาจนเขารู้สึกแปลกๆ ราวกับว่าน้องเหมือนกำลังจับผิดอะไรสักอย่างซึ่งเขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร

อีกฝ่ายยังคงแอบมองมาทางเขาอยู่เป็นพักๆ โซลรู้ตัวแต่ก็ทำเป็นไม่สนใจ ทำเพียงแค่ใช้สายตากวาดมองตัวหนังสือในมือเท่านั้น

แต่แล้วก็ชะงักไปนิดหนึ่ง เมื่อเหลือบไปเห็นโทรศัพท์ของน้องที่เจ้าตัวมาวางไว้อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเขานัก มันขึ้นแจ้งเตือนว่ามีข้อความเข้า

..จากไอ้แจ็ค?

โซลเงยมองน้องอีกรอบแต่ตอนนี้เจ้าตัวไม่ได้สนใจอะไรเขาแล้วเพราะกำลังหันไปหยิบภาชนะสำหรับใส่ข้าวต้มอยู่ เขาจึงหยิบโทรศัพท์ของอีกฝ่ายขึ้นมาดูก่อนที่คิ้วจะขมวดมุ่นขึ้นมานิดหน่อยเมื่อมันขึ้นโชว์ข้อความบางอย่าง


'อิหนูเป็นไงบ้าง จับโป๊ะไอ้โซลได้ปะ' 


ใบหน้ามึนงงปรากฏขึ้นทันทีที่อ่านมัน ไม่รอช้าโซลใช้ปลายนิ้วกดสแกนเข้าเครื่องอีกฝ่ายทันทีก่อนจะกดเข้าแชทของไอ้แจ็คกับน้องเลื่อนอ่านข้อความทั้งหมดที่ทั้งคู่คุยกัน


ไอ้สัสนี่..เอาอีกคนแล้วนะ


โซลกดล็อคโทรศัพท์ก่อนจะวางมันไว้ที่เดิม เขาลุกออกจากเก้าอี้ก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ด้านหลังน้องที่กำลังอยู่หน้าเตา โซลยื่นมือไปกดปิดแก๊สจนน้องตกใจเพราะไม่ทันสังเกตว่าเขามายืนอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่

"โซลทำอะไรเนี่ย ยังไม่เสร็จดีละ..อ้ะ" น้องยังพูดไม่ทันจบประโยคเจ้าตัวก็ถูกอุ้มตัวลอยมาวางอยู่บนเคาน์เตอร์ แถมยังถูกกักบริเวณด้วยแขนทั้งสองข้างของพี่เขาไม่ให้หนีอีก


"โซล..อยู่ๆเป็นอะไร" เอ่ยถามเสียงเบาหวิวเพราะไม่รู้อารมณ์ของพี่เขาตอนนี้ จู่ๆก็ดูฉุนเฉียวขึ้นมาจนเขาตกใจ


"หนูล่ะครับ..เป็นอะไร"


"เราเปล่านะ"


"จะจับผิดอะไรพี่?" คนน้องเบิกตากว้างทันทีที่พี่เขาเอ่ยถาม


"พี่รู้หรอ"


"รู้"


"คือเราไม่ได้ตั้งใจจะจับผิดนะ ก็เฮียแจ็คอ่ะ.."


"บอกว่าพี่ใช้ไดร์เป่าหัวตัวเองหลอกหนูว่าไม่สบาย? .. มุกปัญญาอ่อน"


"ฮื่ออ" ทำไมเขารู้สึกเหมือนโดนด่าไปด้วยเลย


"พี่ไม่ได้ว่าหนู"


"อ่า แล้ว..แล้วโซลไม่ได้ทำอย่างนั้นใช่มั้ย"


"หนูคิดว่าพี่ทำงั้นหรอ" เลิกคิ้วถาม


"ก็ๆ ไดร์มันยังอุ่นๆอยู่อ่ะ.."


"พี่สระผมเลยเอามาเป่าครับ"


"นั่นไง เราว่าแล้วว่าโซลต้องไม่ทำงั้นหรอก!"


"หึ.."


"โซลอ่า" เสียงติดอ้อนเอ่ยเรียกพี่เขา "เราขอโทษที่เผลอคล้อยตามคนอย่างเฮียแจ็ค T-T "


ไอ้เฮียแจ็คไอ้คนชั่ว..


"เชื่อไหมว่าพี่ไม่สบายจริงๆ"


"ก็เชื่อแล้ว"


"พี่ว่าหนูยังดูไม่เชื่อนะ... วัดไข้กันหน่อยไหม?"


"คะ คือ..." กำลังจะเอ่ยแย้งว่าเขาเชื่อแล้วจริงๆ แต่ก็เห็นรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพี่เขา จู่ๆ คนที่ยืนเท้าแขนกักตัวเขาไว้ขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ พร้อมกับเอ่ยสั่งให้อยู่นิ่งๆ


หน้าผากของเราทั้งคู่ขยับแนบชิดกัน เจ้าลูกแมวของพี่เขาหลับตาปี๋ ความรู้สึกอุ่นร้อนที่เจ้าตัวได้สัมผัสบ่งบอกว่าคนตรงหน้าไม่ได้มีอุณภูมิปกติเหมือนกับเขาตอนนี้


พี่โซลกำลังมีไข้ นั่นคือสิ่งที่เขารับรู้ได้


หากแต่การวัดไข้ที่เขาคิดว่ามันน่าจะเสร็จสิ้นแล้วกลับยังไม่เสร็จแค่นั้น คนพี่ผละออกมามองเขาเล็กน้อยจนต้องรีบหลบสายตาคมนั่นเพราะรู้สึกว่ามันทำให้เขาหน้าร้อนวูบวาบแปลกๆ

คนตัวโตโน้มใบหน้าเข้ามาอีกรอบแต่สิ่งที่แตะกันไม่ใช่หน้าผากเหมือนในครั้งแรก กลับกลายเป็นริมฝีปากของเขาเองที่ตอนนี้กำลังถูกคนพี่จับจองไปแล้ว


คนตรงหน้าเขายังคงขยับกดจูบลงมาอย่างอ้อยอิ่ง แต่เป็นความอ้อยอิ่งที่ทำจูนึกเขินเอามากๆ เพราะมันค่อยๆขยับละเลียดชิมอย่างช้าๆ ไม่ได้ลุกล้ำแต่ก็ทำใจสั่นซะเหลือเกิน


"อื้ออ.." จากที่ก่อนหน้านี้มือหนาทำหน้าที่กักตัวเขาไว้ แต่ตอนนี้กลับถูกคนพี่ยกขึ้นข้างหนึ่งสัมผัสที่แก้มของเขารั้งปลายคางให้เงยขึ้นรับจูบจากอีกฝ่ายดีๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะพักนี้เราไม่ค่อยได้เจอกันหรือเปล่า อีกฝ่ายถึงได้เล่นเอาแต่ขยับดูดดึงริมฝีปากเขาไม่หยุดอยู่แบบนี้


อาจเป็นเพราะเขารู้ดีว่าพี่โซลน่ะติดหอมติดจูบเขามากขนาดไหน เลยปล่อยให้คนป่วยได้ทำตามใจตัวเองสักหน่อย พร้อมกับจูบตอบพี่เขาอย่างเอาใจไปด้วย ทั้งๆที่ตัวเองก็เขินจนหูแดงหน้าแดงไปหมดแล้ว


เนิ่นนานกว่าที่คนตัวโตจะผละริมฝีปากอุ่นๆออกไป ใบหน้าหล่อก็ยังคงคลอเคลียหอมที่แก้มของเขาอยู่อย่างนั้นจนตัวเองนึกพอใจแล้วถึงค่อยๆละออกมามองหน้าเขา


"ร้อนไหม?"


"อื้อ ร้อน.."


หน้าเขาเนี่ยร้อนมาก


"แล้วเชื่อรึยัง.."


"เราเชื่อตั้งนานแล้วเถอะ โซลอ่ะ.." เอ่ยบ่นเสียงงึมงำก้มหน้ามองมือตัวเองอย่างคนที่ทำตัวไม่ถูก เขาไม่รู้ว่าจะเอาสายตาไปวางไว้ตรงไหนแล้วเนี่ย TT


"โทษที..พี่แค่อยากให้หนูรู้ว่าพี่ไม่ได้โกหก"



"แล้วเมื่อกี้..เกี่ยวกับวัดไข้ด้วยรึไง.."



"ไม่เกี่ยวหรอก.. แต่เป็นเพราะหนูน่ารักต่างหากพี่ก็เลยเผลอตัวไปหน่อย"



"..."



"เนี่ย น่ารักเก่งอีกแล้ว"



"ฮือ พอเลยข้าวอืดหมดแล้ว" ว่าพร้อมกับเฉไฉดันอีกฝ่ายออกพร้อมกับขยับตัวลงจากเคาน์เตอร์เดินไปหน้าเตาเพื่อจัดการสิ่งที่อยู่ในหม้อนั่นอีกรอบเป็นครั้งที่3


เอ่ยบ่นกลบเกลื่อนว่าจะให้พี่เขากินข้าวต้มอืดๆนี่นั่นแหละ แต่ก็ได้ยินเสียงหัวเราะจากอีกฝ่ายตอบกลับมาอย่างไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนอะไรนัก จนเขาพ่นลมหายใจออกมาด้วยใบหน้ายุ่งๆ แต่ก็แอบแฝงไปด้วยรอยยิ้มเมื่อได้ยินสิ่งที่พี่เขาพูด


"คงเป็นข้าวต้มอืดๆที่พี่กินแล้วมีความสุขที่สุดแล้วมั้ง"

.

.

ไปอ่านแชทต่ออีกนิดด