special — #โซลจูบน | แก้มหนูจะช้ำ (🍓)

คำเตือน

มี #dirty talk นิดนึงเพื่อให้เข้ากับอารมณ์ตัวละครนะคะ ;-;

20.48


เสียงของไดร์เป่าผมดังขึ้น คนที่ยืนอยู่หน้ากระจกกำลังใช้มันเพื่อทำให้ผมที่เปียกลู่แห้งหมาด จูนั่งมองอีกฝ่ายจากปลายเตียงด้วยใบหน้าบูดบึ้งของตัวเอง เหตุเพราะสิ่งที่หวังไว้ไม่ได้เป็นดั่งใจนึกร้อยเปอร์เซ็น



ที่บอกว่าไม่ร้อยเปอร์เซ็นน่ะก็เพราะกางเกงขายาวลายสตรอว์เบอร์รี่สีชมพูอ่อนถูกสวมใส่โดยคนตัวโตตรงหน้าเขา แต่หากเสื้อตัวใหญ่ที่เป็นเซ็ตเดียวกันนั้นคนพี่กลับไม่ยอมสวมใส่ให้เขาดูเลยสักนิด



"บอกให้เช็ดผม"



"ฮื่อ โซลอะ" พี่เขาว่าเสียงดุก่อนจะหันมาจัดการเป่าผมให้กับจูที่นั่งอยู่บนเตียง "ใส่ให้ดูหน่อยยย"



"พี่ก็ใส่แล้วนี่ไง"



"มันไม่ครบเซ็ตนิ ไหนโซลบอกว่าถ้าเราอาบน้ำด้วยแล้วจะใส่ไง"



จบคำท้วงโซลก็ยิ้มขำกับท่าทางฟึดฟัดของอีกฝ่ายจนถูกมองตาค้อน มือเรียวคอยดึงเสื้อที่ร่นจนตกไหล่เพราะตั้งใจเลือกไซส์ใหญ่สุดให้กับโซลโดยเฉพาะ แต่กลับถูกเขา..จับมันสวมใส่ให้แทนซะเอง



กลายเป็นว่าตอนนี้โซลใส่กางเกงนอนขายาวลายสตรอว์เบอร์รี่สีชมพู ส่วนน้องใส่เสื้อนอนแขนยาวจนคลุมมือดูน่าทะนุถนอม



น่าทะนุถนอมพอๆกับน่า...นั่นแหละ



"หลอกกันอีกแล้ว"



"ใครหลอกหนู"



"ก็โซลนั่นแหละ!" เจ้าคนดื้อโวยใส่อีกครั้งพร้อมกับเงยหน้ามุ้ยมองเขา ก่อนที่โซลจะถูกลูกแมวคันเขี้ยวกัดเข้าที่หน้าท้องแข็งแรงไปเต็มๆจนขึ้นเป็นรอยฟันเด่นชัด แต่ถึงอย่างนั้นโซลก็ไม่ได้ดันน้องออกทันทีแต่เลือกที่จะเอาคืนตัวแสบด้วยการบีบแก้มนิ่มจนน้องต้องยอมถอยหน้าออกมาเอง "เจ็บนะ!"



"พี่ก็เจ็บนะ" เขาว่าย้อนเสียงเรียบแกล้งมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าแกมดุจนริมฝีปากสวยเริ่มยื่นออกมาด้วยท่าทีแสนงอน แต่ในขณะเดียวกันก็ยอมอ่อนให้เขาเพราะเริ่มกลัวจะถูกดุมากกว่า



"ไม่ใส่ก็ไม่ใส่" น้องว่าก่อนจะทำทีเป็นหันมองไปทางอื่นด้วยใบหน้าคว่ำจนโซลเผลอหลุดยิ้มออกมา มือหนาละจากแก้มนิ่มเลื่อนไปที่ริมฝีปากของอีกฝ่าย เขาบีบจนมันยู่เข้าหากันกระทั่งเจ้าตัวส่งเสียงร้องประท้วงออกมา



จนอดเอ็นดูไม่ไหว



"งื้อ พี่โซล!" เสียงโวยวายดังขึ้นอีกครั้งเพราะถูกคนพี่ล้มตัวทาบทับจนหงายหลังไปกับเตียง เจ้าของแก้มนุ่มถูกฟัดจนขึ้นรอยแดงเพราะไรหนวดของอีกฝ่ายขูดกับผิวจนเคืองแก้มไปหมด



"พี่บอกว่าไร" โซลว่าก่อนจะจับข้อมือของคนที่ต่อต้านดันหน้าเขาไว้ออก



"อะไรเล่า เราเจ็บนะ"



"บอกแล้วว่าถ้าแก้มพี่ไม่ช้ำแก้มหนูจะช้ำเองไม่ใช่หรอ"



"...ก็ ก็มาหอมแบบนี้เราเจ็บนี่" จูว่าแย้ง



"หึ.." โซลหัวเราะในลำคอก่อนจะโน้มตัวคลอเคลียที่แก้มนุ่มอีกครั้งโดยปล่อยให้ไรหนวดถูไถกับผิวอย่างแกล้งๆจนอีกฝ่ายเบี่ยงหน้าหนี



"ฮื่อ มันขูดหนู"



"เมื่อกี้อยู่ในห้องน้ำตั้งนาน หนูไม่เห็นว่าอะไรพี่.." ทั้งที่ก็ถูกเขาทำเหมือนกันกับตอนนี้แท้ๆ เขายังไม่เห็นอีกฝ่ายร้องท้วงออกมาสักคำ ดีแต่ร้องอย่างอื่นซะมากกว่า



"ก็โซลปล่อยให้เราพูดที่ไหน" พอฟังจบคนเป็นพี่ก็ถึงกับหลุดขำใส่ทันทีก่อนจะโน้มตัวกดจูบหนักๆลงบนริมฝีปากของคนที่กล่าวหากันด้วยความมันเขี้ยว



มันเขี้ยวจนอยากจะฟัดให้จมเตียง



"อื้อ ลุกไปเลยนะ" เมื่อรู้ตัวว่าเริ่มถูกแกล้งจูก็เริ่มต่อต้านคนพี่อีกหน เจ้าตัวออกแรงดันแต่คนตัวโตด้านบนกลับขืนกายไว้ไม่ยอมถอยห่างง่ายๆ แถมตอนนี้ยังลามปล้นจูบเขาหนักขึ้นเรื่อยๆ



พี่เขากดย้ำแทบทุกสัมผัสที่ลากผ่าน ร่องรอยสีแดงจางที่ต้นคอผลจากกิจกรรมที่เพิ่งผ่านไปไม่ถึงชั่วโมง ถูกคนเอาแต่ใจดูดดึงซ้ำๆจนขึ้นสีเข้มกว่าเก่า มือไม้เริ่มซุกซนเลิกเสื้อนอนของเขาขึ้นก่อนที่จูจะเริ่มรู้สึกว่าอีกฝ่ายไม่ได้ทำเป็นเล่นเหมือนอย่างเมื่อครู่แล้ว




"อยากกินนม.."



"อ้ะ.. ก็อยู่ในตู้เย็นไง ซื้อมาแล้ว.." จูพยายามเบี่ยงประเด็นถึงแม้จะถูกจ้องหน้าและละต่ำลงไปมองสิ่งที่บอกว่าอยากกินนักหนาก็เถอะ



"..กินนมหนู"



"..."



"กินอีกได้ไหม?"



"..."



"พี่หิวอีกแล้ว"



"ฮื่อ.."



ไม่ว่าเปล่าคนพี่ยังก้มลงงับที่จุกเล็กนั้นหนึ่งทีอย่างแกล้งๆ ก่อนที่จะผงกหัวขึ้นมาพร้อมกับส่งยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ให้เขา



และอาจเพราะจูไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับไปคนตัวโตตรงหน้าเลยถือโอกาสก้มลงหอมแก้มเนียนนั่นอีกครั้งพลางเลื่อนใบหน้าลงมาหาสิ่งที่กำลังชูเด่นเชิญชวนเขา ปลายลิ้นโลมเลียและบีบเค้นจนคนใต้ร่างเม้มริมฝีปากแน่น



"อะ กินนมหนูไม่โตหรอกนะ"



จูว่าเสียงแผ่วแต่ก็เรียกรอยยิ้มกริ่มจากคนด้านบนไม่น้อย ทำเอาริมฝีปากที่กำลังละเลงลิ้นเลียเปลี่ยนเป็นครอบงับลงไปอีกครั้งก่อนจะดูดดึงขึ้นจนเจ้าของมันแอ่นตัวโค้งตามแรงพี่เขา



"หรอ.." โซลเว้นช่วง สายตาจับจ้องมองคนที่กัดริมฝีปากแน่น ขณะที่มือหนาเลื่อนคว้ามือน้องไว้บังคับจับมันสอดเข้าไปใต้กางเกงนอนสีหวาน "แต่พี่ว่า..ตรงนี้มันโตเพราะหนูนะ"



คนฟังหน้าร้อนแทบจะทันทีที่สัมผัสได้ถึงส่วนที่กำลังคัดตึงได้ที่ โซลหัวเราะนิดหน่อยเมื่ออีกฝ่ายเบือนหน้าหนีทั้งที่ใบหน้าแดงลามไปถึงหู เขาละสายตามองต่ำลงไปจับมืออีกฝ่ายกอบกุมท่อนเนื้อร้อนเอาไว้ก่อนจะแลบลิ้นเลียริมฝีปากของตัวเอง



"หนูดูดิ โตใหญ่"



"โซลทะลึ่ง อื้อ!" เจ้าจูส่งเสียงครางอื้ออึงเมื่อถูกประกบจูบอย่างดูดดื่มอีกครั้ง มือหนาจับบังคับให้รูดรั้งสิ่งที่อยู่ใต้กางเกงของพี่เขาจนพอใจ ก่อนที่ไม่นานโซลจะใช้มือข้างที่ว่างเลื่อนดึงกางเกงชั้นในของอีกฝ่ายออกอย่างลวกๆ โดยที่ไม่ได้สนใจว่ามันจะคาอยู่ที่ข้อเท้าอีกฝ่ายเลยสักนิด เขาจับขาน้องและขยับแทรกกายเข้าไปตรงกลางดีๆ ขณะที่กำลังปล้ำจูบอีกฝ่ายไม่ยอมห่างไปไหน



"อื้ออ โซลเดี๋ยว เดี๋ยว..อ้ะ" น้องร้องท้วงในตอนที่โซลกำลังจับส่วนแข็งขืดจ่อปลายทาง เขาเลิกคิ้วมองนิดหน่อย ทว่ายังคงดึงดันส่วนล่างเข้าหาจนอีกฝ่ายนิ่วหน้า



..หากจะมาบอกให้หยุดตอนนี้ เขาไม่ทำหรอกนะ..



"อึก..ไม่ปิดประตูก่อน.." เสียงกระท่อนกระแท่นของน้องทำให้โซลหันมองไปที่ประตู มันถูกเปิดอ้าไว้เพราะมีเจ้าลูกแมวสองตัวกำลังเล่นอยู่บริเวณนั้น และเชื่อว่าอีกไม่นานคงกระโดดขึ้นเตียงมาหาพวกเขาเหมือนอย่างเช่นทุกๆวันที่ทำแน่



แต่โซลกลับไม่ได้สนใจมันมากนัก เขาหันกลับมาคลอเคลียที่แก้มนุ่มอย่างไม่ใส่ใจและเริ่มขยับกายด้วยจังหวะเนิบนาบอีกครั้ง



"อ๊ะ อ๊า เดี๋ยวโดนข่วน" คนพี่ชะงักไปอีกรอบกับคำเตือน ในใจเริ่มคิดอยากจะจัดการเจ้าสิ่งก่อกวนที่อยู่หน้าประตูเสียก่อน ความคิดที่หวังจะให้เค้กช่วยดึงความสนใจโนรานั้นดูเหมือนจะสูญเปล่าเพราะร่องรอยที่แขนเป็นตัวบ่งบอกได้อย่างดีว่าเขาคิดผิด



เจ้าตัวเล็กแทบไม่ได้ช่วยเขา แถมยังชอบมาวนเวียนใกล้ๆตอนที่กำลังทำกัน..หนักซะยิ่งกว่าโนราเสียอีก



เพราะงั้นแขนของโซลถึงได้มีแต่รอยข่วนของเจ้าลูกแมวตัวแสบ ส่วนที่หลัง..ไม่พ้นฝีมือของแม่พวกมันอีกที



"อย่า..อย่ามาบ่นที่หลังนะ..อ๊ะ!" จูร้องด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆถูกคนเป็นพี่ช้อนตัวขึ้นนั่งอย่างฉับพลันพร้อมกับรอยยิ้มร้าย แขนเรียวรีบโอบคล้องคอพี่เขาไว้ ดวงตาเบิกกว้างทันทีที่ถูกอุ้มจนตัวลอย



"ไปปิดกับพี่สิ"



คนเจ้าเล่ห์เอ่ยว่าสืบเท้าเดินไปยังประตูห้องนอนหวังที่จะป้องกันตัวเองจากเจ้าขนปุยตัวน้อย แขนด้านที่มีรอยสักโอบกระชับรอบเอวของคนที่กอดเขาไว้แน่นราวกับกลัวจะตก เสียงครางผะแผ่วยังคงติดอยู่ที่ข้างหูเพราะส่วนที่เชื่อมกันไว้ไม่ได้ถูกถอดถอนออก



โซลเหลือบต่ำมองสิ่งมีชีวิตด้านล่างที่ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกๆของเขา มืออีกข้างดันประตูเพื่อให้พวกมันเลื่อนออก แม้เขาจะได้ยินเสียงร้องค้านแต่ในเวลานั้นโซลเลือกจะปิดมันลงในที่สุด



"โอเคแล้วนะ.." เสียงทุ่มกระซิบบอกพร้อมกับริมฝีปากกดจูบที่ข้างแก้มซ้ำๆ โซลดันแผ่นหลังน้องให้แนบชิดกับประตู ท่อนแขนแข็งแรงทำหน้าที่สอดรั้งใต้ขาขาวทั้งสองข้าง


ก่อนจะหยัดกายเข้าหาจนแนบสนิทกัน



"อึก อ๊า"


เสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อโซลเริ่มโถมกายเข้าหา คนพี่ตอกสะโพกเข้าออกเน้นๆจนจูเชิดหน้ารั้น ริมฝีปากที่ในตอนแรกเม้มเข้าหากันแน่นถูกโซลดูดดึงซ้ำแล้วซ้ำเล่าซะจนแดงเจ่อ



ชั่ววูบหนึ่งเขานึกขำเพราะไม่ใช่แค่แก้มน้องแล้วที่ช้ำแล้วในเวลานี้



แต่ถึงอย่างนั้นโซลก็ยังไม่คิดผ่อนแรงให้ เพราะหากเจ้าตัวดีของเขายังคงส่ายสะโพกตอบรับจนน่ามันเขี้ยวพร้อมกับส่งสายตาหวานฉ่ำอยู่แบบนี้ เขาคงคิดแต่อยากจะทำให้ร้องจนเสียงหลงเท่านั้น



"โซล..อื้ออ..จะออก" คนตัวแดงก่ำไปทั่วร่างเอ่ยปากเรียกเสียงสั่นจนโซลหยุดขยับไปชั่วครู่ กายขาวกระตุกน้อยๆจนน้ำสีขุ่นเปรอะเปื้อนหน้าท้องของตัวเองจนลามถึงเขา



"..ต่อได้ยัง.." โซลถามหลังจากหยุดให้น้องได้พักหายใจก่อนจะฝังจมูกลงที่แก้มเนียนอีกหน และทันทีที่อีกฝ่ายพยักหน้าเบาๆ เขาก็เปลี่ยนเป็นวาดแขนกอดที่เอวน้องอีกครั้งพร้อมกับถอยห่างจากประตู



"อื้อ"



"เกาะดีๆ" โซลบอกแกมบังคับ เขาประคองสะโพกอีกฝ่ายให้โยกขึ้นลงตามจังหวะที่ดันส่วนล่างเข้าหา น้องเกาะเขาแน่นและซบหน้าลงกับไหล่กว้างเสียงครางยิ่งเป็นตัวกระตุ้นให้อารมณ์ดิบพุ่งสูงขึ้น


เพลียะ!


จนอดไม่ได้ที่จะตีก้อนกลมนั่นไปหนึ่งที


"อื้ออ! เจ็บ"


"มันเขี้ยว" และลูบปลอบเจ้าของมันอีกหลายๆทีให้หายหน้ามุ้ย



"อึก..อ้ะ โซลจะอิ่มหรือยัง.." มุมปากของคนพี่กระตุกยิ้มทันทีที่เข้าใจความหมายเมื่อคุณแม่แมวตัวน้อยของเขาเริ่มงอแงอีกครั้งโซลเลยหอมแก้มนุ่มนั้นและถอยตัวลงนั่งที่โซฟา

"ขอกินอีกนิด เดียวอิ่มเลย" สิ้นสุดคำริมฝีปากก็ครอบงับจุกเล็กนั้นอีกครั้ง เขาดูดดึงบีบคลึงจนเจ้าของมันแอ่นกายเข้าหาราวกับจะให้กินเต็มที่ ส่วนล่างก็ไม่วายบดสะโพกใส่กันจนได้ยินเสียงเฉอะแฉะไปด้วย



"ห้ามตะกละแล้วนะ..อื้อ" จูว่าอย่างรู้ทัน มือเผลอขย้ำกลุ่มผมของคนที่กำลังดูดดึงสิ่งล่อตาจนหน่ำใจด้วยความรู้สึกเสียวซ่านที่แล่นเข้าหา



ก็หากไม่พูดดักไว้ก่อน พี่โซลคงไม่จบแค่นี้แน่



"อ่า..ไม่ตะกละแล้ว ขยับให้พี่ที" โซลรับคำ มือหนาลูบวนที่ก้อนลูกพีชทั้งสองข้างและประคองจับมันไว้ยามที่เจ้าของมันร่อนสะโพกเข้าหา โซลลอบซี๊ดปากมองส่วนล่างที่สอดประสานกันอย่างหนักหน่วง เขากดหลังคอน้องลงมารับจูบอีกครั้งก่อนที่จะเร่งสะโพกอีกฝ่ายเมื่อข้างในบีบรัดจนเขาทนไม่ไหว


"อึก!..อื้ออ" คนบนตักหลับตาแน่นริมฝีปากเม้มเข้าหากันเมื่อรู้สึกถึงของเหลวอุ่นวาบฉีดเข้ามา จูซุกหน้าลงกับไหล่กว้างอย่างหมดแรง ร่างกายยังคงกระตุกน้อยๆผลจากฝีมือของคนที่ยังกดสะโพกเขาเพื่อรีดมันออกมาทุกหยาดหยด


"อ่าห์.."


กึกๆ


"โซล.."


"หื้ม" คนถูกเรียกขานรับทั้งที่ยังสูดดมกลิ่นหอมจากซอกคอขาวไม่ห่าง


"ลูกเรา.." เสียงเหนื่อยหอบเอ่ยบอกจนสายตาของโซลเหลือบมองไปยังประตูห้องนอน เขาได้ยินเสียงกุกกักมาได้สักพักคงเพราะสิ่งมีชีวิตที่อยู่ด้านนอกคงกำลังพยายามตะกุยเรียกร้องให้เปิดอยู่ละมั้ง


อ่า จริงๆเลยนะ ให้พ่อแม่สวีทกันนิดหน่อยไม่ได้เลย


"ไปล้างก่อนไหม" โซลถามขณะที่จับเอวอีกฝ่ายยกขึ้นเพื่อถอนกายออกจนเกิดเสียงน่าอาย ของเหลวสีขุ่นไหลออกมาเปรอะเปื้อน นัองพยักหน้าเบาๆก่อนจะพยายามหยัดกายลุกขึ้น แต่พอเรียวขาสั่นเหยียดตรงได้ไม่ทันไรก็เซล้มลงที่ตักเขาจนโซลหลุดขำโดนฟาดที่แขนไปตามระเบียบ


"อย่ามาขำนะ!"


"ครับๆ พี่พาไปนะ" คนผิดรีบโอ๋ทันทีที่ลูกแมวตั้งท่าจะแว้ดใส่กัน เขาฉวยหอมแก้มนิ่มไปหนึ่งทีด้วยความมันเขี้ยว ก็เล่นใส่ให้เขาเต็มแรงขนาดนั้นไม่แปลกที่แขนขาจะไร้เรี่ยวแรงนี่เนอะ


...สุดท้าย โซลเลยจัดการอุ้มคุณแม่แมวที่ร่างกายอ่อนปวกเปียกเดินเข้าห้องน้ำในอีกรอบของวันนี้..

_

กลับไปอ่านต่ออีกนิด