โซลจูบน ━ ; 13

.....

ท่ามกลางห้องนอนที่เงียบสงบมีเพียงเสียงทีวีดิจิตอลที่กำลังเปิดฉายการ์ตูนทิ้งไว้ โซลก้าวเดินออกมาจากห้องน้ำ หลังจากที่เขาจัดการอาบน้ำชำระร่างกายที่เหนื่อยล้ามาทั้งวันแล้ว


คนพี่เหลือบตามองไปบนเตียงที่ปรากฏร่างของแสนรักของเขากำลังลูบหัวเด็กน้อยวัยสามขวบเพื่อกล่อมให้อีกฝ่ายหลับฝันดี พี่เขาอมยิ้มบางๆ ให้กับภาพที่เห็น เมื่อคนที่กำลังลูบหัวเจ้าก้อนน้อยอยู่นั้นทำท่าจะหลับแหล่มิหลับแหล่อยู่แล้ว


ฟึ่บ


ที่นอนนุ่มยวบลงไปตามแรงน้ำหนักของคนที่นั่งลงบนเตียง พี่เขาโน้มหน้าเข้ามาหาคนน้องก่อนจะก้มจูบที่ริมฝีปากบางสวยนั่นจนเจ้าของมันปรือตาตื่นขึ้นมาเพราะถูกรบกวน


“อื้อ โซล”


“หื้ม..”


“ไปนอนฝั่งโน้นเลย..เดี๋ยวเมสันตกเตียง”


“ไม่ตกหรอก” คนพี่เอื้อมตัวคว้าเอาตุ๊กตาตัวใหญ่ที่เคยซื้อให้กับตัวแสบของเขาเมื่อนานมาแล้ว จัดการวางมันกั้นฝั่งที่มีเจ้าตัวเล็กนอนอยู่เพื่อกันไม่ให้อีกฝ่ายดิ้นจนตกเตียง


“ไม่เอา เผื่อน้องดิ้นมากจนตกไปทำไงเล่า”


“ก็อุ้มขึ้นมาสิ..” ตอบอย่างไม่ใส่ ก็เขาอยากจะนอนตรงนี้ ทำไมล่ะ


โซลทำเป็นไม่สนใจเสียงคัดค้านก่อนจะคว้ารีโมทเปลี่ยนจากช่องการ์ตูนเป็นช่องภาพยนตร์แนวแอคชั่น


“งั้นเราไปนอนฝั่งโน้นนะ..อ้ะ” ยังไม่ทันที่จูจะขยับไปไหนก็ถูกคนพี่คว้าตัวเข้าไปอยู่ในอ้อมกอด แถมยังเอาคางมาเกยไหล่ไว้เป็นการกักตัวไม่ให้ลุกหนี จนจูต้องหันหน้าไปมองเอ่ยเรียกคนดื้อดึงอีกครั้ง “โซลลล”


“นอนตรงนี้แหละ..ทำไมให้พี่กอดไม่ได้หรอ”


“โซลเมา?”


“เปล่า” แค่กระป๋องเดียวจะไปเมาอะไรล่ะ


“ฮือ ไม่ใช่ไม่ให้กอด แต่เราแค่กลัวเมสันตกเตียง”


“พี่บอกว่าไม่ตกหรอก..”


“ก็เร..า อื้ออ”พูดยังไม่ทันจบคำริมฝีปากเล็กก็ถูกปิดด้วยอวัยวะเดียวกันของคนที่นอนประกบอยู่ด้านหลัง โซลเท้าแขนข้างหนึ่งกับที่นอนก้มลงดูดชิมริมฝีปากของคนตัวเล็กอย่างเอาแต่ใจในข้อหาที่เถียงเขาไม่หยุด


ปลายลิ้นที่รุกล้ำเข้ามาเก็บเกี่ยวความหวานข้างในอย่างชำนาญ หลายครั้งที่พี่เขามักจะเล้าโลมป้อนจูบที่แสนหนักหน่วงจนคนน้องเหมือนกับถูกมอมเมาให้ตกบ่วงที่แสนหวานนี้ไปด้วย


โซลผละออกมาช้าๆ ก่อนที่ริมฝีปากจะไล่ไปตามลำคอขาวขบเม้มจนเกิดรอยแดงขึ้นจางๆ พี่เขาใช้มือข้างหนึ่งลูบไล้ไปตามขาอ่อนขาวที่วันนี้จูสวมกางเกงขาสั้นนอนภายใต้ผ้าห่มผืนหนา


“งื้อ..ก็ได้ๆ เราให้นอนตรงนี้แล้ว ปล่อยเลย” เหมือนสติที่หายไปเริ่มกลับมาอีกครั้ง น้องร้องห้ามพร้อมกับจับมือใหญ่ไว้เมื่อคนพี่ทำท่าจะล่วงเกินสิ่งที่อยู่ภายใต้กางเกงตัวบาง


แต่มีหรือที่คนตัวโตจะหยุดแค่นั้น


พี่เขาก้มลงป้อนจูบหวานๆ ให้น้องอีกครั้งจนมือที่จับอยู่เริ่มคลายออก โซลอาศัยจังหวะที่น้องเผลอเลิกเสื้อนอนแขนยาวขึ้นเผยให้เห็นยอดอกสีหวาน โซลลูบไล้ไปทั่วหน้าท้องแบนราบนั้น ก่อนที่มือข้างหนึ่งจะเอื้อมมาบีบคลึงยอดอกของคนน้องจนอีกฝ่ายอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงครางอื้ออึงออกมาด้วยความเสียว


บางอย่างที่ถูกปกปิดด้วยกางเกงนอนขายาวของคนด้านหลังกำลังแสดงความต้องการออกมาจนคนน้องสัมผัสได้เมื่อเริ่มรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังทิ่มแทงอยู่ตรงก้อนกลมทั้งสองข้างของตนอยู่


“โซลล อื้ออ มะ..ไม่ได้นะ” น้องพูดเสียงตะกุกตะกักเมื่อถูกมือหนาล้วงเข้าไปในกางเกงขาสั้นตัวบาง พี่เขาล่นมันลงจากสะโพกน้องก่อนจะจับเข้ากับส่วนน้อยน่ารักนั้นรูดรั้งมันไปพร้อมกับมองหน้าเด็กดื้อของเขาที่ตอนนี้แม้จะเปิดเพียงโคมไฟสลัวๆ กับแสงจากจอทีวี โซลก็คิดว่าหน้าน้องคงเจือไปด้วยสีแดงระเรื่อแล้ว


“ทำไม..”


“อ๊าา อ๊ะ ไม่ได้..นะ..น้องอยู่”


“อืมม..หนูก็ร้องเบาๆดิ” โซลยกยิ้มมุมปากออกมาอย่างคนเจ้าเล่ห์ มือหนาก็ชักรูดสิ่งนั้นพลางมองคนตัวเล็กที่ตอนนี้กัดปากเสียแน่นเพราะกลัวจะหลุดเสียงน่าอายจนเด็กน้อยที่นอนอีกฝั่งนึงตื่นขึ้นมา อดไม่ได้ที่จะหอมแก้มเนียนนั่นไปทีนึง


..น่าแกล้งชะมัด..


“อ๊ะ!..อื้ออ..โซล” เสียงร้องดังขึ้นเมื่อจูปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมา พี่เขาละมือจากส่วนนั้นก่อนจะสอดมือเข้าไปใต้ขาขาวแล้วป้ายมันลงที่ช่องทางรักสีหวาน จากนั้นนิ้วแกร่งก็สอดเข้ามาจนจูรู้สึกเจ็บขึ้นมานิดหน่อยเมื่ออีกฝ่ายออกแรงขยับนิ้วเข้าออกไปด้วย


“..หนู อย่าเกร็งดิ” ไม่พูดเปล่าคนด้านหลังยังคงขยันแกล้งไม่หยุด พี่เขาขบเม้มติ่งหูเบาๆ แถมซุกหน้าเข้ากับต้นคอกดจูบไม่หยุดหย่อน จนน้องครางฮือเบี่ยงหน้าหนี


แต่จะหนีไปไหนรอด..


คนตัวโตถอนนิ้วออกมาก่อนจะขยับถอดกางเกงตัวยาวออก เขาจัดการรูดรั้งส่วนนั้นของตนให้พร้อมใช้งานก่อนจะจับขาน้องให้อ้าออกพอที่จะสอดใส่ท่อนเนื้อร้อนของเขาเข้าไป


เมื่อรู้ตัวว่าหนีไปไหนไม่รอดคนน้องจึงได้แต่ดึงผ้าห่มขึ้นมาปกปิดส่วนล่างเอาไว้เพื่อไม่ให้ดูอนาจารจนเกินไป หากคนที่กำลังนอนหลับฝันดีตื่นขึ้นมาเขาจะทำยังไง


แค่นี้ก็อายจะแย่อยู่แล้ว..


“อึ้กก..อ๊า!..โซล!” จูตีเข้าที่ท่อนแขนแกร่งเสียงดังเพลียะเมื่อพี่เขาแกล้งกระแทกเข้ามาสุดโคนจนเขารู้สึกจุก


“ชู่วว เดี๋ยวก็ตื่นหรอก..” โซลทำเสียงชู่วใส่น้องเมื่อคนตัวเล็กเสียงดังเกิน เขาพยักพเยิดหน้าไปที่อีกฝั่งจนเด็กดื้อของเขามองตามก่อนจะหันกลับมาพูดเสียงออดอ้อนใส่


“ฮื่ออ อ๊ะ..อ..อย่าแกล้งหนูนะ” คนน้องพูดเสียงเบากระท่อนกระแท่นพร้อมกับยกมือขึ้นมาปิดปากกลั้นเสียงครางของตัวเองไว้ เมื่อดูเหมือนพี่เขาจะไม่ค่อยฟังคำขอนั่นสักเท่าไหร่เลย


“อื้มม..หนูอ้าขาหน่อยดิ” คนด้านหลังยังคงออกแรงขยับเข้าออกเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงเนื้อกระทบกันดังระงมไปทั่วห้อง โชคดีหน่อยที่เสียงทีวีที่เปิดอยู่ดังพอที่จะช่วยกลบเสียงหยาบโลนนั่นได้อยู่บ้าง


โซลเอื้อมมือไปคว้าเอาหมอนข้างมากั้นระหว่างเขาสองคนกับเมสันที่นอนอยู่อีกฝั่ง คิดเผื่อไปว่าแรงขยับกายจากเขาอาจจะโดนเจ้าตัวเล็กจนตกใจตื่นขึ้นมาก่อนถึงเวลาอันควร..


“ฮ้ะ..อ๊ะ..เบาหน่อย” เสียงน้องร้องห้ามออกมาเมื่อคนพี่จับยึดเอวไว้มั่นก่อนจะเริ่มสวนสะโพกเข้าออกถี่ๆ จนร่างกายเจ้าตัวสั่นไหวไปตามแรงกระแทก


เขากลัวเหลือเกิน


กลัวว่าเด็กน้อยที่กำลังหลับใหลอยู่จะตื่นขึ้นมา


“อึก อ๊ะ อ๊ะ..”


พรึ่บ!


“ฮือ อาจู..”


ยังไม่ทันไรสิ่งที่กังวลก็ดูเหมือนจะเกิดขึ้น คนตัวเล็กตกใจเมื่อจู่ๆ เมสันก็ลุกขึ้นนั่งพร้อมกับส่งเสียงร้องเรียกเขา ร่างบางตัวแข็งทื่อทำเอาคนที่ประกบอยู่ด้านหลังหยุดขยับกายทันทีเพราะเขาเองก็ตกใจไม่น้อยที่อยู่ๆ เด็กนั่นลุกขึ้นมา


แต่ทว่าตอนนี้น่ะ..เขาชักเริ่มรู้สึกปวดหนึบแทนมากกว่าเมื่อช่องทางสีหวานเล่นบีบรัดส่วนนั้นของเขาซะเหลือเกิน


“ลุงโซลแกล้มผม..อาจู ฮืออ..”


“จู..เมสันแค่ละเมอ” เขาพูดขึ้นเรียกสติน้องให้กลับมาหลังจากจับเมสันให้ล้มตัวลงนอนอีกครั้ง ก่อนที่จะเริ่มขยับกายช้าๆ อีกรอบ


“ดะ เดี๋ยว..เมสัน..” น้องดันหน้าท้องแกร่งไว้เพื่อให้เขาหยุดขยับ ตากลมยังคงจับจ้องเด็กน้อยที่ยังคงละเมอพึมพำร้องเรียกเจ้าตัวอยู่ จนคนที่อยู่ด้านหลังเหมือนรู้ความคิดจึงกระซิบบอกกับน้องให้ลูบหัวปลอบเมสันก่อนจะตื่นขึ้นมาจริงๆ


มือเล็กเอื้อมไปลูบหัวเด็กชายตัวน้อยไปมาเบาๆ เพื่อปลอบให้นอนอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำเอาคนด้านหลังนึกมันเขี้ยวเจ้าตัวดีขึ้นมา


“นอนนะเด็กดี..เดี๋ยวอาจูจะจัดการลุงโซลให้ครับ”


หึ..ใครกันแน่ที่จะโดนจัดการ


“อ๊ะ!..”


“จะจัดการยังไงครับ หื้ม..” เขาดึงตัวน้องเข้ามาแนบชิดอีกครั้ง ก่อนจะประกบจูบริมฝีปากสีพีชนั่นหนักๆ ส่วนล่างก็เริ่มโถมทับขยับกายเข้าออกถี่รัวอีกครั้ง


พั่บๆๆ


“อ้ะๆ อึกก อ๊ะ..” น้องกัดริมฝีปากแน่นเมื่อแรงกระแทกจากทางด้านหลังยังคงถูกส่งมาอย่างหนักหน่วงอีกครั้ง อีกฝ่ายขยับกระแทกกายใส่เขาแรงขึ้นแถมยังลึกกว่าเดิมจนเหงื่อเม็ดเล็กเริ่มผุดออกมา จูหลับตาแน่นเมื่อเจ้าตัวรู้สึกถึงความอุ่นวาบแผ่เข้ามาเต็มช่องทางรักไปหมด


“ซี้ดด อื้มม!..” เสียงทุ้มคำรามต่ำปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นเข้ามาในตัวน้อง พี่เขากระแทกกายเข้าออกอีกสองสามที พร้อมกับกดจูบไปตามขมับของคนที่นอนหอบหายใจอย่างรักใคร่


“อื้ออ โซลเอาออก..” เอ่ยบอกเมื่อยังคงถูกคนด้านหลังไสกายเข้าออกช้าๆ ราวกับเกมส์นี้ยังไม่จบง่ายๆ


“หนู..ไปห้องน้ำกัน”

.

.


.

.




“อืออ! อ๊ะ..โซล ช้าหน่อย”      


คนตัวโตที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลังใช้สองมือยึดสะโพกคนน้องเอาไว้ เมื่อเขาตั้งใจสวนกายเข้าออกอย่างหนักหน่วง ฝ่ามือก็คอยบีบขย้ำก้อนลูกพีชทั้งสองข้างจนขึ้นรอยแดงไปด้วย


“ไหนมาจูบหน่อย..”


โซลเอ่ยก่อนจะโน้มหน้าเข้ามากดจูบริมฝีปากเรียวสวย สัมผัสร้อนที่แตะบนริมฝีปากเริ่มละเลียดชิมดูดดึงมากยิ่งขึ้นอีกครั้ง คนน้องจูบตอบลิ้นเล็กพยายามเกี่ยวตะหวัดสู้ตามอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ยิ่งถูกคนโตกว่ารุกไล้จนหายใจแทบไม่ทัน


โซลจับขาน้องข้างที่มีรอยสักสวยยกขึ้นด้วยมือข้างหนึ่งเพื่อให้ส่วนนั้นเข้าไปลึกกว่าเดิม น้องกัดปากด้วยความรู้สึกวาบหวามทั้งจุกทั้งเสียวไปพร้อมๆ กัน มือก็ยกค้ำยันกับขอบอ่างล่างหน้าไว้เพื่อทรงตัว


“อา อ้ะ”


ใบหน้าสวยเห่อร้อนขึ้นมาทันทีที่เงยมองภาพสะท้อนในกระจก จูเห็นคนที่กำลังหัวสั่นหัวคลอน ดวงตาหวานฉ่ำที่คลอไปด้วยหยาดน้ำตาจากแรงอารมณ์ ริมฝีปากที่ถูกจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่าแดงก่ำขบเม้มเข้าหากันจนดูเหมือนยั่วยวน..ให้ตายเถอะ นั่นมันใครกัน


ไม่เพียงแค่นั้นพอเลื่อนสายตาหนีก็ปะทะเข้ากับดวงตาคมดุที่จ้องมองเขาผ่านกระจกทั้งๆ ที่ส่วนล่างยังคงขยับเชื่อมกันอยู่ จูรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังจะถูกกลืนกินเข้าไปทั้งตัว จนต้องรีบส่ายหน้าหันหนี


..เขาจะตายอยู่แล้ว รู้สึกว่าหน้ามันร้อนเหมือนจะระเบิด..


‘ฮืออ อาจู! ฮึกก หายไปไหน ฮืออออออ!!’


“อ๊ะ! อ๊ะ พี่โซล เมสันตื่น..อื้อน้องตื่น.. “


คนน้องเลิ่กลั่กทันทีที่ได้ยินเสียงร้องจึงรีบจับแขนพี่เขาให้ปล่อย แต่ก็ใช่ว่าคนพี่จะยอมหยุดง่ายๆ กลับยิ่งกระแทกกายถี่รัวมากขึ้น จนแรงกระแทกที่เร็วขึ้นและแรงขึ้นเริ่มทำให้จูทนไม่ไหวเป็นฝ่ายปลดปล่อยน้ำสีขาวออกมาก่อน


‘ฮืออออออออ’


“พี่โซลล น้องระ..ร้อง อึกก”

“อ่าห์ แปปนึง”


พั่บๆๆ


แรงบีบรัดจากผนังอุ่นร้อนถี่รัวจนโซลแทบบ้า คนพี่จับยึดสะโพกเล็กไว้แน่นแล้วกระแทกกายเข้ามาในช่องทางรักของน้องอย่างดุดันก่อนที่คนตัวเล็กจะรับรู้ได้ถึงความวูบโหวงเมื่อจู่ ๆ แกนกายร้อนที่เคยไสเข้าออกอยู่ด้านในถูกถอนออกไป


ฮวบ!


“แฮ่กๆๆ..” น้องเกือบจะทรุดฮวบลงไปหากแต่ถูกคนที่อยู่ด้านหลังรั้งเอวไว้ไม่ให้ล้มพับไปกับพื้น พี่เขาชักรูดแกนกายอีกสองสามทีก่อนที่บางสิ่งจะพุ่งออกมาจนเลอะเข้าที่ก้อนลูกพีชของอีกฝ่าย เสียงหอบหายใจของทั้งคู่ยังคงดังประสานกัน   คนพี่ลอบมองใบหน้าแดงๆ อดไม่ได้ที่จะกดจูบคลอเคลียแก้มเนียนนั่นซ้ำๆ ย้ำๆ จนพอใจ


“ฮื่ออ ระ เราจะออกไปดูน้องก่อน”


หลังจากพักจนหายใจได้เพียงแค่ครู่เดียว จูก็รีบหยิบกางเกงที่หยิบติดมือขึ้นมาใส่ทันที ก่อนจะรีบเดินไปเปิดประตูห้องน้ำ ท่าเดินแปลกๆ ของจูทำเอาพี่เขาหัวเราะออกมาอย่างนึกขำก่อนจะเอ่ยปากแซวจนทำให้คนฟังเลือดขึ้นหน้าด้วยความอาย

.

.


“หนู..เดินขาถ่างเชียว”


“หยุดพูดเลยนะ!”


ปึง!

.....

ไปอ่านต่ออีกนิดดด